5 ROZKMIN Z OKAZJI 13-STU MIESIĘCY BLOGOWANIA + PROŚBA

Nie mogę uwierzyć, że od tego pamiętnego lipcowego dnia minęło już 13-ście miesięcy. Nie. Tamtego dnia nie znalazłam sobie faceta. Nie wygrałam pięciu stów w zdrapce. Nie spotkałam Daniela Craiga. Po prostu drugiego lipca 2015 roku wydarzyło się coś bardziej niesamowitego-założyłam bloga. Przełamałam swój strach i postanowiłam poszukać własnego miejsca w blogosferze.

Powiem Ci, że bardzo mnie to blogowanie wciągnęło. To mega przyjemne uczucie, gdy mogę się dzielić z Tobą swoimi rozkminami, przeżyciami i poglądami. Gdyby jakiś geniusz nie wymyślił blogów to zapewne nie dowiedziałbyś się, że nie mam nic do homoseksualistów albo że uwielbiam pewną romską rodzinkę.

Wiem, że się niecierpliwisz przez to moje rozwlekłe pisanie, więc przechodzę do meritum. Niedawno prażąc się na plaży wymyśliłam sobie, że podsumuje moje przemyślenia odnośnie blogowania w pięciu punktach i uwaga ... zaczynam z grubej rury!

1. Brak entuzjazmu i zniechęcenie to straszne gówno. Sama wiele razy tego doświadczyłam. Niby miałam kilka pomysłów na posty. Wstępny zarys tego, co napiszę również miałam. Tylko chęci jakby było brak. Wtedy zdałam sobie sprawę, że w moim przypadku nie istnieje coś takiego jak ,,brak weny". Po prostu - albo mi się chce i mam ochotę sklecić coś sensownego albo nie. Nie i już. U mnie to jest bardziej zniechęcenie niż wina weny.

A wiesz jak doszłam do tego wniosku? W czerwcu pisałam post pt. ,,5 rozkmin o lekcjach religii w szkołach". Przysiadłam do biurka i dupa. Zniechęciłam się. Stwierdziłam, że tego tematu nie uda mi się ciekawie przedstawić i wyłączyłam komputer. Przez 5 minut poszwendałam się po domu i pomyślałam ,,siadaj kobieto, pisz ten post i nie szukaj wymówek". Zrobiłam tak jak mi głos w głowie podpowiedział, napisałam to, co miałam napisać i wyszło mi bardzo spoko.

Właśnie wtedy uświadomiłam sobie, że lenistwa i zniechęcenia nie można zwalać na brak weny.

2. Kto bloguje, ten wie, że blogowanie to wspaniała dawka szczęścia i motywacji. Nic tak nie dodaje otuchy człowiekowi jak kolejne komentarze, przybywające lajki na facebooku, rosnąca liczba osób zapisanych na newsletter czy coraz większa ilość wyświetleń (mój rekord to trochę ponad dwa tysiące wyświetleń jednego dnia). A! Prawie zapomniałam! To moje ,,tworzenie w internecie" nauczyło mnie odwagi, aby nie kryć się ze swoimi poglądami.

3. Blogowanie udzieliło mi jednej ważnej lekcji - nie zawsze będzie tak, że ludzie na wszystko będą mi przytakiwać. Prawdę mówiąc to najbardziej bałam się hejtu oraz tego, że któraś z osób czytających mojego bloga będzie miała inne zdanie na jakiś temat i wywiąże się z tego dzika spina i dyskusja.
Mój ukochany ksiądz Kaczkowski powiedział, że ,,Jak się publicznie wystawia pysk, to trzeba mieć grubszą skórę.". No i tego zdania będę się trzymać.

4. Pisanie wcale nie jest takie proste. Czasem mam problem z tym, aby w swoim wpisie przekazać emocje. Coraz częściej zaczynam się zastanawiać nad nagrywaniem filmików. Co o tym myślisz?
Wydaje mi się, że mimiką twarzy i głosem można dużo zdziałać na nagraniach. Chociaż nie wiem czy zniosłabyś/zniósłbyś tę moją gestykulację i machanie rękami ;P

5. Po 13-stu miesiącach dalej nie rozwiązałam jednej zagadki. Otóż. Jest dużo mega wartościowych i oryginalnych blogów, które nie mogą się wybić. Z drugiej strony barykady mamy stronki z postami typu ,,dodam kilka podobnych zdjęć marnych stylizacji, dopiszę do tego kilka zdań o tym, żeby się nie poddawać i będzie git". Do tego te zakładki ,,O mnie", w których jak mantra powtarza się ,,Interesuję się modą, fotografią i podróżami'.

 I jak myślisz, który z tych dwóch rodzajów blogów mają 300 obserwatorów i po 100 komentarzy do jednego posta? Nie wiem czy Cię zaskoczę, ale niestety ten drugi...

_______________________________________________________________________________________________________________________

Cieszę się, że czytasz mojego bloga, bo gdyby nie Ty to moje pisanie tutaj byłoby bezsensowne niczym promowanie tylko chudych modelek na wybiegach. Wybacz być może moją bezpośredniość, ale chciałam Cię poprosić, abyś w miarę wolnego czasu i chęci pozostawiał pod przeczytanymi postami komentarz. Dzięki temu będę wiedziała czy piszę ciekawie albo czy nie zanudzam Cię zbyt często tym samym tematem.

A teraz ostatnia prośba. Jeśli uważasz, że mój blog wart jest polecenia to szepnij o nim jakieś dobre słowo Twoim znajomym/rodzinie. Bez Ciebie nie uda mi się wybić i wypromować, dlatego liczę na Twoją pomoc :)

Trzymaj się!