WIERZĘ W BOGA I LUBIĘ TATUAŻE

Chodzę do Kościoła, modlę się, szanuję homo, pragnę, abyśmy jako katolicy byli bardziej radośni i jeszcze na to wszystko jaram się dziarami jak świnia błotem. I wiesz co? Dobrze mi z tym moim hipsterstwem.

Zupełnie nie rozumiem tej nagonki na osoby wytatuowane. Nie można stawiać znaku równości między dziarami, a recydywą, przestępczością oraz patologią (tak, tusz pod skórą mają również uczciwi ludzie - nie tylko pan Zdzisiek z pierdla). Mamy takie czasy, gdzie robienie tatuaży przerodziło się w sztukę. Sporo rysunków na skórze to prawdziwe arcydzieła. Osobiście nie odważyłabym się wydziarać sobie jakiś ogromnych bazgrołów. Jednak u innych ludzi mi się zazwyczaj to podoba i lubię cudze tatuaże oglądać.

A skąd wzięłam swój pozytywny stosunek do dziar? Bo guzik mnie obchodzi kto, jak i po co ozdabia swoje ciało. Jeżeli czyimś sposobem ekspresji jest tatuowanie się to proszę bardzo. Zupełnie nie przeszkadzałoby mi, gdyby moja dentystka wyryła sobie na ręce ,,kocham Mariana". Tak samo jak nie robiłabym problemu z tego, że pani w urzędzie albo mój nauczyciel byliby wydziarani. Nie mnie oceniać kto jak się nosi. Jeśli masz ochotę popindalać przez życie z tatuażem na plecach, krowim kolczykiem w nosie i tunelem w uchu to gratuluję odwagi oraz podziwiam za oryginalność. No i arrivederci. Tyle w temacie tolerancji.

Sama myślałam o wytatuowaniu sobie jakiegoś (szczególnie ważnego dla mnie) zdania na nadgarstku czy przedramieniu. Nie jestem jeszcze na 100% zdecydowana, więc będę czekać z realizacją tego pomysłu, aż będę pewna, że na bank chcę to zrobić. Możliwe, że będę to rozkiminiać jeszcze dziesięć lat, ale to właśnie jest świadoma decyzja.
Gdyby tej mojej odmienności było za mało to dodam, że nawet myślałam o zastaniu tatuażystą. Umiem rysować, podoba mi się tworzenie własnych wzorów, grafik, więc nie wykluczone, że w tej dziedzinie chciałabym się może kiedyś zrealizować. Tak jeszcze dodam, że moje upodobanie w tatuażach nigdy nie sprawi, że moja miłość do Boga stanie się słabsza.

A co o tatuażach mówi Biblia? Spora część katolików przy wszelkich dyskusjach z dumą powołuje się na werset z Księgi Kapłańskiej : ,,Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan!" (Kpł 19,28). Trochę poszperałam w internetach i dowiedziałam się, że ten fragment dotyczy tatuowania imion bożków oraz okaleczania się w myśl jakiś rytuałów. Tutaj nie ma żadnej mowy o tatuażach w dzisiejszym wydaniu i znaczeniu. Najpierw trzeba się nauczyć odczytywać cytaty w kontekście, a później szpanować nimi w dyskusjach.

Nie zgodzę się z tym, że rysunki na ciele są grzechem śmiertelnych i że stanowią furtkę dla szatana. Myślę, że powodem do zmartwień i niepokoju nie powinny być tatuaże, ale sytuacja, gdy katolik nie zwraca uwagi na potrzebujących i gardzi swoim bliźnim. 

Tak jeszcze na koniec. Jeśli wpadniesz kiedyś na pomysł, żeby sobie coś wydziarać to przemyśl to porządnie i nie śpiesz się z podejmowaniem decyzji. Rozważ wszystkie plusy i minusy i odpowiedź sobie na pytanie czy ten tatuaż jest na prawdę dla Ciebie ważny, ma wyrażać coś dobrego czy stanowi tylko chwilową zachciankę. 

PS. Ludzie Kochani, szanujmy się, mimo że gusta mamy tak odmienne. Mi nie podobają się brwi markerem tworzone i rozumiem, że komuś mogą nie podobać się tatuaże. Ale mimo tego wszystkiego nie patrzmy na siebie spod byka i nie szukajmy zła tam gdzie go nie ma.

Post powstał na życzenie jednego/jednej z Was. W zakładce ,,Propozycje postów" Ty również możesz zostawić swój pomysł! :)

A Ty jaki masz stosunek do tatuażu?